Wie niet luisteren wil moet maar voelen
02/04/2014
Inmiddels ruim 2 weken geleden heb ik het voor elkaar gekregen om door mezelf om te draaien in mijn slaap een heupblessure op te lopen. Afgelopen vrijdag voor naar de fysiotherapeut geweest. Zijn oordeel was niet misselijk. Deze verkeerde draai, heeft letterlijk en figuurlijk nog wat voeten in de aarde gehad. Dat betekent nu concreet voor mij zoveel mogelijk de voetjes van de vloer af. Thuis maak ik gebruik van een rolstoel (langleven pakketvloeren) en voor de overige korte afstanden heb ik 2 van die (stomme) stokken. Ik ben van iedereen afhankelijk voor die dingen, waar ik voorheen niet eens over hoefde na te denken. Ik moet dus regelmatig om hulp vragen. Het herstel zal naar verwachting nog wel eens een week of 6 in beslag kunnen gaan nemen. Kortom: Ik zit ermee, letterlijk en figuurlijk!
Het feit wil dat ik in de afgelopen maanden in mijn opleiding tot coach beroepscoach mijzelf als persoonlijk doel had gesteld om zelf ook vaker gericht om hulp te vragen. Dit is een leerproces en lukt niet zomaar van de ene op de andere dag. En ja, ik ben eigen-wijs en het liefst zo onafhankelijk mogelijk. Het spreekwoord “wie niet wil luisteren (vooral niet naar zichzelf) moet maar voelen” heeft zich 2 weken geleden zeer prominent gemanifesteerd. Het feit dat deze blessure is ontstaan tijdens mijn slaap – dus op het moment dat mijn onbewuste het hoogste woord heeft – bevestigd mijn vermoeden dat deze verdraaiing van mijn heup dus niet geheel toevallig in deze periode heeft plaats gevonden.
Inmiddels heb ik als arts al geleerd om ook eens vanuit een ander perspectief naar lichamelijke ongemakken en aandoeningen te kijken. Het functioneren van ons lichaam is immers niet alleen maar een optelsom van allerlei biologische, neurologische en andere verklaarbare en zichtbare processen. Ons brein heeft ook op andere manieren “een vinger in de pap”. Gelukkig zijn er steeds meer collega medici die zich daarvan bewust zijn. Inmiddels bestaat er in de Amerika zelfs een specialisme voor “Mind & Body Medicine.”
Daarbij weten we meer dan wel niet over het functioneren van ons lichaam en de invloed van ons brein. We omvang van onze kennis op basis van de medische wetenschap is te vergelijken met het topje van een ijsberg. Sommige symptomen, verschijnselen en beperkingen moeten we wellicht ook niet in een biologisch en verklaarbaar model willen wringen, maar gewoonweg accepteren dat het is wat het is. Vanuit die acceptatie kunnen we namelijk net zo goed leren hoe we hiermee kunnen omgaan. Wat dit onderwerp aangaat ben ikzelf – zo blijkt uit mijn tijdelijke beperkte mobiliteit – overigens nog lang niet uitgeleerd!
De kennis die ik inmiddels wel heb opgedaan, deel ik graag met u. Klik hier voor meer informatie over mijn workshop “Ontdek de genezer in je zelf”
